Sunday, November 02, 2008

നിനക്ക്

ദു;ഖം ഘനീഭവിച്ച ഒരു ഹ്രദയം
ഞാന്‍ നിനക്കായി കരുതിവെക്കുന്നു
ഓര്‍മ്മകളുടെയും
ഏകാന്തസൌഹ്രദത്തിന്‍ടെയും
കരുണമയമായ ദിനങള്‍ക്ക്
രക്തത്തില്‍ പണിതുയര്‍ത്തിയ
ഒരു വാക്ക്
ഞാന്‍ നിനക്കായി കരുതിവെക്കുന്നു
വെയിലുംമഴയുമേറ്റ് ശുന്യമായ് പോയ
കാത്ത്നില്‍പ്പുകള്‍ക്ക്

നിറംമങിയ ഒരാകാശം
വശംകെട്ട ഒരു ഭൂമി
തളിരിടാത്ത ഒരു മരം

ഇല്ലയ്മയുടെ ഉളികൊണട്
ഉരുക്കിയെടുത്ത
ഒരു കല്‍ക്കുരിശും
കഠാരയും
ഞാന്‍ നിനക്കായി കരുതുന്നു

ഞാന്‍ ജീവിച്ചിരുന്നുവോ


എന്ന എന്‍ടെതന്നെ സംശയനിവ്ര്ത്തിക്ക്.

1 comment:

ashraf said...

കവിത കൊള്ളാം! ഭീകരമായിരിക്കുന്നു!